Théodore Géricault
Théodore Géricault (Rouen, 26 september 1791 - Parijs , 26 januari 1824.....
Théodore Géricault (Rouen, 26 september 1791 – Parijs, 26 januari 1824) was een Frans kunstschilder uit de negentiende-eeuwse romantiek.
Géricault kreeg les in schilderkunst van Claude Vernet en Pierre-Narcisse Guérin. Zijn vroege werk verraadt invloeden van Peter Paul Rubens en een interesse in het weergeven van emoties van mensen. Wanneer hij in 1816-17 naar Florence en Rome gaat raakt hij gefascineerd door zowel Michelangelo als de barok.
Zijn bekendste werk is Le radeau de la Méduse (Het vlot van de Medusa) (1819). De Méduse was een schip dat in 1816 te pletter voer op de Marokkaanse klippen. 149 schipbreukelingen zwalkten gedurende 27 dagen rond vooraleer ze gevonden werden. Dit schilderij geeft het vlot en de 149 overgebleven schipbreukelingen weer (en vooral de staat waarin ze verkeren) op het moment dat het gevonden wordt.
Op de Salon in Parijs werd het schilderij als een schandaal onthaald. Net zoals Géricault probeerde Delacroix ook een schandaalschilderij te maken met zijn "Danteboot". Toch was het eerder "La liberté guidant le peuple" waardoor we ons vandaag de dag Delacroix herinneren. Géricault bestudeerde lijken en zieken, interviewde de overlevenden en liet het vlot nabouwen, om zo natuurgetrouw, zij het met toevoeging van romantische theatraliteit, het vlot te schilderen. In het schilderij vinden we twee driehoeken terug, namelijk die met het zeil, en anderzijds de hoopvol zwaaiende man rechts. Verder zitten er ook twee contrasterende elementen in: de overleden (zieke?) man links en de hoopvol, levendige man, zwaaiend met een doek rechts. Ook de donkere kleuren tegenover de lichtere kleuren stralen een sfeer van onrust uit. Het schilderij staat symbool voor het volk dat zijn eigen redding bewerkstelligt in plaats van het passief reactionair bewind na de Franse Revolutie. Het zou ook kunnen geïnterpreteerd worden als de kunstenaar die rondzwalkt op de eindeloze zee van zijn gevoelens, wat past in de sfeer van de kunstenaars uit de romantiek. Het werk betekent een belangrijke stap van neoclassicisme naar romantiek. Het schilderij bleek, onder meer door het geladen thema, minder succesvol in Frankrijk dan in Engeland, waar het rond 1820 veel bijval kreeg.
Na zijn terugkeer in Frankrijk inspireerde dat hem tot het schilderen van een reeks portretten van waanzinnigen, met elk een eigen stoornis. Een bekend voorbeeld hiervan is het Portret van een kleptomaan. In 1824, na een lange lijdensweg, verzwakt door ongevallen en chronische TBC, stierf Géricault op 32-jarige leeftijd.